اثر بسترهای مختلف کشت بر میزان عناصر غذایی، عملکرد و خصوصیات کیفی توت فرنگی رقم سلوا در کشت بدون خاک

چکیده در سیستم کشت هیدروپونیک، گیاهان در تمام مراحل رشد نیاز به تأمین عناصر غذایی کافی دارند که باید در بستر کشت مهیا باشند. این پژوهش با هدف بررسی اثر بسترهای مختلف کشت بر جذب عناصر غذایی و عملکرد کمی و کیفی توت فرنگی گلخانه-ای صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی و آموزشی مجتمع تحقیقاتی جهاددانشگاهی واحد آذربایجان غربی اجرا شد. پنج تیمار شامل پرلیت- کوکوپیت در نسبت های حجمی 100-0، 75-25، 50-50، 25-75 و 0-100 بودند. ویژگی های فیزیکوشیمیایی و غلظت عناصر غذایی، علاوه بر عملکرد میوه، اندازه گیری شد. مقایسه تیمارهای بستر کشت نشان داد که بیشترین تعداد گل و میوه در بستر مخلوط پرلیت- کوکوپیت با نسبت حجمی75-25 به دست آمد. بیشترین عملکرد میوه در تیمارهای پرلیت–کوکوپیت به نسبت حجمی 75-25 و 50-50 به دست آمد. ارزیابی خصوصیات کیفی میوه نشان داد که بیشترین مقدار وزن خشک و tss میوه ها در پرلیت-کوکوپیت (به نسبت حجمی 100-0) بود. بیشترین غلظت نیتروژن و پتاسیم میوه در تیمار پرلیت- کوکوپیت (به نسبت حجمی 100-0) بود. میوه های رشد کرده در بستر پرلیت- کوکوپیت (به نسبت حجمی 0-100) بیشترین غلظت کلسیم و منیزیم را در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. نتیجه گیری کلی نشان می دهد که بیشتر خصوصیات کمی و کیفی میوه توت فرنگی در کشت هیدروپونیک به ترکیب بستر آن بستگی داشته، به طوری که بهترین خصوصیات کمی و کیفی میوه از بستر مخلوط پرلیت- کوکوپیت با نسبت های حجمی75-25 و 50-50 به دست آمده است.